Ο Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης, Θεόδωρος Πάγκαλος, έστειλε σήμερα επιστολή στους διαχειριστές του blog της Ζούγκλας (http://www.zougla.gr/) για να διαμαρτυρηθεί για τα υβριστικά σχόλια μερικών εκ των χρηστών του και να ζητήσει να αφαιρεθούν. Ως εδώ, δεκτό. Η αντοχή στην κριτική είναι διαφορετική σε κάθε άνθρωπο και ο κύριος Πάγκαλος απλά δεν αντέχει να βλέπει γραμμένα αυτά που μία μεγάλη μερίδα του ελληνικού λαού ούτως ή άλλως σκέφτεται. Αν και, βέβαια, προσωπικά πιστεύω ότι ο πολιτικός οφείλει πάντα να είναι πιο ανεκτικός στην αποδοκιμασία των πολιτών –τους οποίους, ας μην το ξεχνάμε, έχει κληθεί να ΥΠΗΡΕΤΗΣΕΙ και απέναντι στους οποίους είναι ΥΠΟΛΟΓΟΣ. Πόσο μάλλον όταν έχει υποπέσει στο παρελθόν σε τόσο τραγικά σφάλματα, όσο ο κύριος Πάγκαλος..
Η ταυτόχρονη απαίτησή του, όμως, να του δοθούν τα πλήρη στοιχεία των ατόμων που ανέβασαν τις συγκεκριμένες αναρτήσεις (όνομα, επώνυμο, διεύθυνση κατοικίας κλπ. -κατά λέξη αντιγραφή από την επιστολή του ιδίου, όπως αυτή δημοσιεύτηκε στο σάιτ της Ζούγκλας) σοκάρει. Το γεγονός ότι ζητάει να του καρφώσουν, ωσάν Γκεσταπίτης στην κατοχή, τα ονόματα πολιτών επειδή του άσκησαν κριτική –έστω και αγενή- είναι και αντιδεοντολογικό και μικρόψυχο. Ειδικά με τις παρούσες συγκυρίες, που ο λαός προκαλείται καθημερινά, που καλείται να πληρώσει πράξεις άλλων, που βλέπει μέρα με τη μέρα να του καταπατάνε κάθε είδους δικαιώματα, που είναι στριμωγμένος στον τοίχο, που πιέζεται όλο και περισσότερο. Πόσο δύσκολο είναι, άραγε, να καταλάβουν, οι διάφοροι Πάγκαλοι, ότι ο ελληνικός λαός πλησιάζει πλέον τα όριά του και τέτοιου είδους αντιδράσεις είναι αναμενόμενες -και ολοένα θα πληθαίνουν;
Προσωπικά, προτιμώ την κριτική που βασίζεται στον πολιτικό λόγο και τα επιχειρήματα. Δεν θέλω να υπερασπιστώ ούτε το blog, ούτε, πολύ περισσότερο, το συγκεκριμένο είδος «κριτικής», το βασισμένο σε χαρακτηρισμούς και βωμολοχίες. Συν τοις άλλοις, το βρίσκω και αντιπαραγωγικό και αναποτελεσματικό.
Δεν μπορώ, όμως, και να δικαιολογήσω με τίποτα έναν πολιτικό που δείχνει τόση ευθιξία -που καταντάει "ύποπτη"...-, όταν, την ίδια στιγμή, είναι μέλος μίας κυβέρνησης που έχει θίξει τόσο πολύ, τόσους πολλούς –και, μάλιστα, με ασύγκριτα πιο επώδυνο τρόπο από πέντε βαρείς χαρακτηρισμούς. Δεν μπορώ να δικαιολογήσω έναν πολιτικό που από τη μία εκνευρίζεται που τον αποκαλούν «ρουφιάνο» και από την άλλη απαιτεί από τους συντονιστές του blog να ρουφιανέψουν. Έναν πολιτικό που στρέφεται με τόση μανία εναντίον των αγανακτισμένων, τους οποίους ο ίδιος και η κυβέρνησή του φέρανε σε αυτό το σημείο αγανάκτησης..
Ο κύριος Πάγκαλος θέλει τα ονόματα των πολιτών που τον έθιξαν. Για τα ονόματα των πολιτικών που μαζί τα φάγαμ(ν)ε, άραγε, γιατί δεν δείχνει τον ίδιο ζήλο;
Ο κύριος Πάγκαλος θεωρεί ότι «έχει πληγεί βάναυσα η τιμή και η αξιοπρέπειά του» από πέντε-δέκα αγενείς χαρακτηρισμούς. Μήπως, όμως, ξεχνά πόσο βάναυσα έχουν προσβάλει κι εμάς και εκείνον, κατά καιρούς, οι ίδιες του οι πράξεις;
Ποια, άραγε, προσβολή μπορεί να θεωρεί μεγαλύτερη για την τιμή και την αξιοπρέπεια του ο κύριος Πάγκαλος, από το γεγονός, για παράδειγμα, ότι φέτος ο Οτσαλάν κλείνει δώδεκα ολόκληρα χρόνια στο Ιμραλί;...
